Be there in 20! schrijft ze. Zij, studente Communications and Media, is de zus van een Oekraïense jongen van nog geen 18 die drie dagen geleden de sleutels van een studio heeft gekregen.
Hij heeft de studio, samen met twee andere jongens uit Oekraïne, van mijn huurder mogen gebruiken. Mijn huurder werkt in Utrecht. En reed tot voor kort elke dag op en neer tussen Rotterdam en Utrecht maar gaat binnenkort terug naar Tsjechië. Hij kan op afstand werken en kijkt na de zomervakantie wel of hij ergens in de buurt van zijn werk weer een kamer kan huren.
De generatie van zijn ouders en grootouders kennen de stress nog van de Russische bemoeienis in hun eigen land. Die herinneringen komen weer boven nu Oekraïne onder vuur ligt. Dus wil hij, een 25-jarige student Behavioural Economics en sportdata-analist, een steentje bijdragen.
Hij vertrekt eerder uit zijn studio en vraagt mij plus de eigenaar van de woning of het okay is dat er twee Oekraïense vluchtelingen in zijn studio mogen verblijven als zijn gasten. Tot ze een nieuw permanent plekje hebben gevonden. De huur voor de laatste maand was al betaald, eindschoonmaak was voor zijn rekening en zijn meubels liet hij staan. Een mooi gebaar.
Nou had hij het waarschijnlijk ook niet heel erg schoon achtergelaten maar de twee jongens bleken 16 jaar te zijn en hebben een bende achtergelaten in de woning. De schoonmaker is wel wat gewend. Maar stuurde mij toch smerige foto’s en uitte z’n ongenoegen. “Zo laat je het toch niet achter als je ergens gratis mag verblijven!?” was zijn reactie.
Goed, welke 16-jarige jongen, Nederlands of niet, kan goed schoonmaken en houdt z’n kamer netjes? Yolo (you only live once: red.) lijkt het bij de meeste kinderen. De Oekraïense jongens heb ik nooit gezien dus mijn contactpersoon was de zus en medestudente van mijn huurder. Zij reageerde meteen toen ik wat foto’s toestuurde. “I am so ashamed!” zei ze bij binnenkomst en duwde mij een fles rode wijn in de handen.
Samen hebben we een paar uur staan schrobben. De schoonmaker nam daarna de volle krat bier mee naar huis. De studente voerde bij vertrek de vuilnis af en ik ging met twee zakken vuile was en vaat door naar een volgende locatie. Een kapot ventilatiesysteem en een lekkende kraan. De gedachte was goed. Even een plekje om tot rust te komen en je shit op orde krijgen was de gedachte. Of dat gelukt is, weet ik niet. De jongens hebben het er in ieder geval drie dagen lang van genomen en zijn weer door getrokken, lijkt het. Mijn eigen jongens zijn bijna 20 en 18 jaar. En ook zij hebben nog begeleiding nodig. Ik hoop maar dat deze kinderen zich weer snel bij hun ouders kunnen aansluiten. Een dikke pluim overigens voor de zus die meteen goed reageerde en haar mouwen kwam opstropen.
